Gelişmiş ülkeler çok uzun zaman içerisinde büyük emek harcayarak bu

günkü etik ve ahlaki anlayış düzeyine erişmişledir. İnsan kaynaklarının niteli-
ği her alanda belirleyici bir rol üstlenmektedir. Bu yönüyle toplumların sosyal
sermaye unsurları arasında ve en başta sayılması gereken değerlerinden
birisi de var olan etik ve ahlaki düşünme ve değerlendirme alışkanlıklarıdır.
İnsan, duyguları ile mantığı, özgürlük istemiyle toplumsal kurallar,
bireysel arzuları ile sosyal düzen arasında bir ölçü ve denge kurmalıdır. Bu
ölçü ve denge bulunamadığı zaman gerek kişisel gerekse toplumsal alanda
bir takım rahatsızlıklar ve uyumsuzluklar ortaya çıkmaktadır.
Toplumsal yaşamda ahlâk, daha çok töre anlamında tutum ve
davranışları ifade etmek amacıyla kullanılmaktadır. Etik ise bir sürecin ve
nasıl sorusunun anlatımıdır. Bir başka ifadeyle; etik usul veya biçim, ahlâk ise
esas ya da içerik ile ilgilenmektedir.
Ahlâk yerel olmakla birlikte evrensel olan ilke ve kuralların ilk önce
yaşandığı ve denendiği alandır. Evrensel nitelik taşıyan etik çerçevenin yapı
taşları yerel ahlâkî kurallardan oluşmaktadır.
Doğrunun, iyinin ve yükümlülüklerin neler olduğu konusu tartışılmaktadır. Gerek bireysel olarak, gerekse evrensel anlamda bu sorunlar ve
tartışmalar yüzyıllardır süregelmektedir. Bu bağlamda mutlak doğru, iyi ve
yükümlülük konuları insanlıkla birlikte gelişip evrimleşecek ve değişecek
olgulardandır.